شبکه اطلاع رسانی روابطعمومی ایران (شارا)–|| همهگیری کرونا موجب شده تا نقطه ضعف و آسیبپذیری بسیاری از کسبوکارها به یک نیروی خارجی قدرتمند و موثر تبدیل شود چرا که بی توجهی یا کم توجهی سابق شرکتها به موضوع مسئولیتپذیری و پاسخگویی اجتماعی متوقف شده و در نتیجه این موضوع در حال تبدیل شدن به یکی از اولویتهای اصلی آنهاست که این امر به واسطه افزایش سرمایهگذاریهای شرکتها و سازمانها در حوزه مسئولیتپذیری و پاسخگویی اجتماعی شکل گرفته است.
به هر حال دو پیش بینی متفاوت و تا حدی متضاد با هم در این زمینه وجود دارد که بر اساس پیش بینی بدبینانه شرکتها به خاطر بقای خود و جلوگیری از ضرر و زیانهای خانمان برانداز ترجیح خواهند داد از سرمایه گذاریهای خود در زمینه مسئولیتپذیری و پاسخگویی اجتماعی بکاهند و بر اساس پیشبینی دوم که خوش بینانه بوده و بر اساس تجربیات مرتبط با بحرانهای پیشین از جمله بحران نفتی دهه ۱۹۷۰ شکل گرفته است نیروهای محیطی و جهانی به گونهای شکل خواهند گرفت که موجب تسهیل و تسریع سرمایهگذاری و فعالیتهای مرتبط با مسئولیتپذیری و پاسخگویی اجتماعی شرکتها خواهند شد.
بر اساس پیشبینی خوش بینانه در ارتباط با بحران کووید ۱۹ و تاثیرگذاری آن بر مسئولیتپذیری و پاسخگویی اجتماعی گفته می شود که در دوران پساکرونا ما شاهد گسترش و تعمیق مسئولیتپذیری و پاسخگویی اجتماعی شرکتها در بلند مدت خواهیم بود و شرکتهای بیشتری به مرور زمان درخواهند یافت بقایشان در بلندمدت و توسعه پایدارشان وابسته به ایجاد تعادل بین سودآوری و عمل به مسئولیتهای اجتماعی آنهاست.
به عبارت بهتر سوال کلیدی و اساسی در آینده این نیست که آیا باید در زمینه مسئولیتپذیری و پاسخگویی اجتماعی سرمایهگذاری کرد یا نه بلکه بحث بر سر این است که چگونه و به چه شکل میتوان در حوزه مسئولیتپذیری و پاسخگویی اجتماعی سرمایهگذاری کرد که نتایج مثبت آن هم باعث سودآوری هر چه بیشتر شرکتها شود و هم به تحقق اهداف اجتماعی و فرهنگی و زیستمحیطی مرتبط با مسئولیتپذیری و پاسخگویی اجتماعی کمک کند.
همهگیری جهانی کووید ۱۹ به ما آموخت که همه جهانیان در یک کشتی نشسته اند و همه شرکتها بایستی خود را در قبال جامعه خود مسئول و پاسخگو احساس نمایند. در دوران پساکرونا ما با دورهای روبرو خواهیم شد که در آن، شرکتها و کسبوکارهای کوچک و بزرگ خود را نسبت به جامعه و مسئولیتهای اجتماعیشان متعهدتر و حساستر احساس میکنند و استراتژیها و سیاستهای منسجمتری را در این حوزه دنبال خواهیم کرد.
همهگیری کووید ۱۹ موجب شد تا برخی موضوعات و معضلات اجتماعی مانند فقر و بی عدالتی به شکل گستردهای نمودار شود. البته روایت رسمی و عمومی در ارتباط با همهگیری کووید ۱۹ این است که این ویروس فقیر و غنی نمیشناسد و همه افراد از هر قومیت و نژاد و طبقه اجتماعی که هستند به طور یکسان در معرض ابتلا به این ویروس قرار دارند اما واقعیت موضوع چیز دیگری است و ما در عمل شاهد آن هستیم که برخی از شهروندان به خصوص آنهایی که از بیماریهای زمینهای و ضعف جسمانی رنج میبرند بیشتر در خطر ابتلا و مرگ ناشی از کوید ۱۹ قرار دارند.
علاوه بر این شواهد و قرائن طی ماههای اخیر حکایت از آن دارند که در دوران همهگیری کووید ۱۹ تا حد زیادی بر سطح نابرابریها در زمینه ثروت، بهداشت، آموزش و غیره افزوده شده است و همین گسترش نابرابریهاست که لزوم توجه و تاکید بیشتر و جدیتر بر مسئولیتپذیری و پاسخگویی اجتماعی شرکتها و کسبوکارها را دوچندان کرده است. بنابراین شرکتها بایستی بیشتر توجه و تمرکزشان را بر روی پیگیری مشکلات و چالشهای اجتماعی قرار دهند و در بلندمدت نیز بر روی مسئولیتپذیری و پاسخگویی اجتماعی خود متمرکز باقی بمانند.
به همین دلیل هم هست که سازمان ملل به طور رسمی خواستار بسیج جهانی برای مدیریت اقتصادی منسجم جهانی در دوران پساکرونا شده است تا با کمک آن بتوان به مصاف چالشهایی همچون همهگیریهای آینده، تغییرات آب و هوایی و گرمایش زمین و موضوعاتی از این دست رفت و در نهایت بتوان وضعیت جهان را به شرایط پیش از همهگیری کووید ۱۹ بازگرداند.
منبع مرجع: شبکه اطلاع رسانی روابطعمومی ایران (شارا)
|
|||
دیدگاهتان را بنویسید